Z przykrością dowiedzieliśmy się o śmierci Tadeusza Taubego (1931–2025) – wielkiego przyjaciela i darczyńcy Katedry Judaistyki UWr, od kilku lat noszącej dumnie jego imię.
Wspominamy go jako niezwykłego filantropa, człowieka i przyjaciela. Wspominamy jego wizytę we Wrocławiu na Uniwersytecie i w naszej Katedrze w 2017 r. (na zdjęciu Tadeusz przed bramą główną Uniwersytetu). Remont Katedry Judaistyki na Piasku i obecny kształt naszej Judaistyki to w wielkiej mierze jego zasługa, a nasze sukcesy nieodmiennie go cieszyły. Zawsze uważnie wypytywał o to, co robimy i jak rozwijają się studia, żywo reagował na nasze osiągnięcia, chętnie rozmawiał o tym, co teraz i o planach na przyszłość. Tak było od dawna, a właściwie od początków naszej judaistyki. Tadeusz potrafił podejmować i wspierać inicjatywy tam, gdzie dla innych nie było to oczywiste. Dzięki odwadze, dalekowzroczności i głębokiemu przekonaniu o słuszności podejmowanych działań Tadeusz potrafił zmieniać świat. Jego inicjatywy miały decydujący wpływ na to, jak dziś w Polsce wyglądają akademickie studia żydowskie, kultura żydowska oraz opieka nad żydowskim dziedzictwem materialnym i niematerialnym. Jesteśmy i będziemy mu za to wdzięczni.
Dziękujemy mu też za przyjaźń, za poczucie humoru i serdeczność, którymi mogliśmy się cieszyć. Będzie go brakowało.
Składamy najszczersze kondolencje rodzinie i najbliższym.
Kierownictwo, pracownicy, studenci i przyjaciele Katedry Judaistyki
oraz Fundacja na rzecz judaistyki wrocławskiej